Անյուտ ԳրիգորյանԷլեկտրոնային լրատվամիջոցները մինչ գրում են հայտնիների ու անհայտների ինտիմ կյանքը, չեն մոռանում նաև իրենց բացասական կարծիքն արտահայտել կրոնական այլ կազմակերպությունների շուրջ: Եվ լրատվամիջոցների կարծիքը նրանց մասին միանշանակ բացասական է, և չեն մոռանում նշել աղանդավոր բառը, որն իրականում պետք է փոխարինել կրոնական կազմակերպության ներկայացուցիչ անվամբ: Այստեղ խնդիրն այն չէ թե ինչ են գրում, այլ նրանց անթաքույց բացասական վերաբերմունքը կրոնական այլ ուղղությունների նկատմամբ:
Հասցնելով ուսումնասիրել ընդամենը մի քանի կայք ակնհայտ զգացվեց կրոնական կազմակերպությունների նկատմամբ նրանց անհանդուրժող վերաբերմունքը: Այսպես, լրատվամիջոցներից մեկում նշվում է , որ ըստ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 43 րդ հոդվածի «Յուրաքանչյուր քաղաքացու պարտքն է ծառայել Հայաստանի Հանրապետությանը»: Իսկ ի՞նչ են աղանդավորներն անում: Գործում են այդ հոդվածի դեմ, և պետք է նրանց դեմ վարել շատ կոշտ քաղաքականություն: Իսկ ի՞նչպես է նույն այդ լրատվամիջոցը վկայակոչելով երկրի սահմանադրության մի հոդվածը, խոսում մեկ այլ հոդվածի խախտման մասին:
Ըստ մամուլում հրապարակված նյութերից մեկ այլի ցանկացած ,,աղանդի դեմ պայքարի լավագույն միջոցը գաղափարական բանավեճն է,որի միջոցով պետք է ապացուցել տվյալ գաղափարախոսության վնասակարության կամ օգտակարության մասին,,: Իսկ մնացած բոլոր ֆիզիկական հալածանքներն ու անհանդուրժողականությունը անօգուտ են ու վնասակար: Արդյո”ք սա ճիշտ լուծում է և իրականում կարող է լուծել այդ խնդիրը:
Քահանան ու հոգեբանը աղանդների դեմ միասնական պայքարի կոչ են անում, մամուլում զետեղված նյութում Տեր Եսայի Քահանան բավականին կոշտ քննադատելով նրանց ասում է,- բոլորը պիտի լծվեն անվտանգությունը պաշտպանելու գործին, սիրով օգնեն աղանդներից տուժած հայրենակիցներին, որովհետև նրանք սիրո կարիք ունեն:Իսկ ի՞նչպիսի աջակցություն եք ցուցաբերում, միգուցե կոպիտ է ստացվում բայց ես Ձեզ ավելի շատ որպես հեռուստատեսային դեմք եմ ճանաչում, ով անընդհատ խոսում է նրանց դեմ պայքարելու մասին
Ցանկացած լուր լուսաբանվում է մամուլի կողմից, միգուցե նրանց կողմից կարող է դիտարկվել որպես արդարացում, բայց որքանով է այս ամենը սուբյեկտիվ կամ օբյեկտիվ: Լուսաբանումն, ըստ էության, ունի որոշակի կանոններ որոնք չեն պահպանվում:
Միգուցե կրոնական կազմակերպությունների մեղավորությունը ևս կա ,քանզի նրանցից ոչ բոլորն են, որոնք կարողանում են պաշտպանել իրենց իրավունքները:
Արդյո՞ք հայ ազգն անհանդուրժող է, նրանք այլ կերպ չե՞ն կարող, իսկ պատճառը գլոբալիզացին է, որ անում է իրենը ,բայց ինչ խղճի ու մտքի ազատության մասին է խոսքը ,երբ մեր երկրում նույնիսկ դեմկորատական ռեժիմի հետք չի երևում ,իսկ այս կարծեցյալ կրոնական կազմակերպությունը միայն միջազգային ատյաններին թոզ փչելու համար է:
Հասցնելով ուսումնասիրել ընդամենը մի քանի կայք ակնհայտ զգացվեց կրոնական կազմակերպությունների նկատմամբ նրանց անհանդուրժող վերաբերմունքը: Այսպես, լրատվամիջոցներից մեկում նշվում է , որ ըստ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 43 րդ հոդվածի «Յուրաքանչյուր քաղաքացու պարտքն է ծառայել Հայաստանի Հանրապետությանը»: Իսկ ի՞նչ են աղանդավորներն անում: Գործում են այդ հոդվածի դեմ, և պետք է նրանց դեմ վարել շատ կոշտ քաղաքականություն: Իսկ ի՞նչպես է նույն այդ լրատվամիջոցը վկայակոչելով երկրի սահմանադրության մի հոդվածը, խոսում մեկ այլ հոդվածի խախտման մասին:
Ըստ մամուլում հրապարակված նյութերից մեկ այլի ցանկացած ,,աղանդի դեմ պայքարի լավագույն միջոցը գաղափարական բանավեճն է,որի միջոցով պետք է ապացուցել տվյալ գաղափարախոսության վնասակարության կամ օգտակարության մասին,,: Իսկ մնացած բոլոր ֆիզիկական հալածանքներն ու անհանդուրժողականությունը անօգուտ են ու վնասակար: Արդյո”ք սա ճիշտ լուծում է և իրականում կարող է լուծել այդ խնդիրը:
Քահանան ու հոգեբանը աղանդների դեմ միասնական պայքարի կոչ են անում, մամուլում զետեղված նյութում Տեր Եսայի Քահանան բավականին կոշտ քննադատելով նրանց ասում է,- բոլորը պիտի լծվեն անվտանգությունը պաշտպանելու գործին, սիրով օգնեն աղանդներից տուժած հայրենակիցներին, որովհետև նրանք սիրո կարիք ունեն:Իսկ ի՞նչպիսի աջակցություն եք ցուցաբերում, միգուցե կոպիտ է ստացվում բայց ես Ձեզ ավելի շատ որպես հեռուստատեսային դեմք եմ ճանաչում, ով անընդհատ խոսում է նրանց դեմ պայքարելու մասին
Ցանկացած լուր լուսաբանվում է մամուլի կողմից, միգուցե նրանց կողմից կարող է դիտարկվել որպես արդարացում, բայց որքանով է այս ամենը սուբյեկտիվ կամ օբյեկտիվ: Լուսաբանումն, ըստ էության, ունի որոշակի կանոններ որոնք չեն պահպանվում:
Միգուցե կրոնական կազմակերպությունների մեղավորությունը ևս կա ,քանզի նրանցից ոչ բոլորն են, որոնք կարողանում են պաշտպանել իրենց իրավունքները:
Արդյո՞ք հայ ազգն անհանդուրժող է, նրանք այլ կերպ չե՞ն կարող, իսկ պատճառը գլոբալիզացին է, որ անում է իրենը ,բայց ինչ խղճի ու մտքի ազատության մասին է խոսքը ,երբ մեր երկրում նույնիսկ դեմկորատական ռեժիմի հետք չի երևում ,իսկ այս կարծեցյալ կրոնական կազմակերպությունը միայն միջազգային ատյաններին թոզ փչելու համար է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий