Երեկ բուլղարացի հայտնի լրագրող, ռեժիսոր, Կինովավերագրողների միջազգային ասոցիացիայի անդամ Ցվետանա Պասկալևան իր որդու՝ 9-ամյա Դավիթի հետ, Գորիս քաղաքին նվիրեց իր ամբողջ օրը:
Մեկնարկը քաղաքապետարանից էր, որից հետո այցելեցին Արցախյան ազատամարտում զոհված հերոսների հիշատակին նվիրված հուշահամալիր, Ակսել Բակունցի տուն-թանգարան: Ցվետանան երկա եղավ նաև պատանիների ֆուտբոլի առաջնության բացման արարողությանը:
Վերջնակետը Գորիսի Վ. Վաղարշյանի անվան պետ. դրամատիկական թատրոնի դահլիճում էր, որտեղ ռեժիսորը հանդիսատեսին ներկայացրեց Արցախի ազատագրության համար մղված հերոսամարտերի մասին պատմող իր երեք վավերագրական ֆիլմեր:
Հանդիպմանը ներկա էին Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյանը, Գորիսի քաղաքապետ Նելսոն Ոսկանյանը և այլ պաշտոնատար անձիք:
Քաղաքապետ Նելսոն Ոսկանյանը հանդես եկավ բացման խոսքով, որից հետո բեմ բարձրացավ, ինչպես ինքը նշեց` “Ազգությամբ բուլղարուհի, էությամբ լավ մարդ” Ցվետանա Պասկալևան ու ողջունեց ներկաներին:
“ Ես միշտ էլ անցել եմ Գորիսով, բայց երկար ժամանակով քաղաք չեմ մտել: Միշտ ցանկացել եմ այսպիսի հանդիպում ունենալ գորիսեցիների հետ, ու դա պատահական չէ, քանի որ դուք՝ սյունեցիներդ, միշտ էլ Արցախի հետ եք եղել: Ես ուզում եմ ձեր միջոցով շնորհակալություն հայտնել ձեր հայրերին”: Հետո հանդիսատեսին պատմեց արցախյան շարժման ժամանակ իր հետ ու իր ներկայությամբ տեղի ունեցած դեպքերից, հանուն Ղարաբաղի ու հանուն պատմական ճշմարտության հաղթանակի իր անձնուրաց պայքարից:
Բացելով հիշողության պատուհանը՝ հանդիսատեսին նույնպես մտովի մասնակիցը դարձրեց ղարաբաղյան պատերազմական դեպքերի: Պատմեց, հիշեց այնպիսի անցքեր, որ ակամա հիացմունք առաջացրեց իր...անձի, իր մարդկային ազնվագույն ու քաջարի տեսակի հանդեպ:
Ցվետանան պատմեց, որ ինքը միշտ զգում էր, հավատում էր, ու Աստծո աջն իր գլխավերևում է…Եվ հիշեց, որ մարտի դաշտում զինվորները կես-կատակ, կես-լուրջ ասում էին` եղեք Ցվետանայի մոտ, ու մահը ձեզ չի մոտենա…
“Այդ տարիներին հիվանդանոցները լիքն էին վիրավորներով: Ես` իմ ողջ տեխնիկական...տնտեսությամբ, ապրում էի ներքնահակային մի հիվանդասենյակում, որտեղ 6 մահճակալ կար, 5-ին անընդհատ վիրավորներ էին հայտնվում, մեկը իմն էր: Ես ունեմ արյան հազվադեպ խումբ` 4-րդ բացասական: Երբ բուժքույրերը մոտենում ու Ցվետանա էին ասում, ես հասկանում էի, որ արյուն պիտի տամ ու դա անում էի առանց մի ակնթարթ տարակուսելու: Ինձ շատ են հարցնում` դու հայի արյո՞ւն ունես, ես կատակով պատասխանում եմ. «Իմ արյունը կենսաբանորեն հայի չի, բայց շատ հայերի արյան մեջ…բուլղարացու արյուն կա արդեն”:
Ցուցադրվեց “Ղարաբաղի վերքերը” ֆիլմաշարից 3 ֆիլմ` “Իմ թանկագին ողջեր և մեռածներ”, “Ղարաբաղի վերքերը”, “Իրենց հողի զինվորները”:
Կփորձեմ ամեն մի ֆիլմից, ինձ առավել ցնցած մի քանի դրվագ ու միտք հիշել:
“Իմ թանկագին ողջեր և մեռածներ” ֆիլմից ոչինչ կչարողացա գրառել՝ տեսարանները չափից դուրս սահմռկեցուցիչ էին...
“Ղարաբաղի վերքերը”- “Պատերազմը բոլոր մարդկանց զինվոր էր դարձրել”: “Ղարաբաղի զինվորներն իրենց արիությամբ ամբողջ աշխարհում հարգանք էին վայելում, բայց շատ ծանր էր այդ արիության գինը”:
«Մայր հողի զինվորները» -«Նրանք պատերազմի զավակներն էին` Ջիվան, Վարդան, Կոլյա, Դավիթ, Սամվել Բաբայան, Վիտալիկ, Սարիբեկ, Սուրիկ, Աշոտ Բեկոր/ այս մականունը ստացել է ամբողջ մարմնին բեկորների հետքեր ունենալու համար/, Նուրիկ Դանելյան, Ավո և այլոք»:
“Լացում են արդյո՞ք զինվորները:-Լացում են, այո, բայց զարմանալիորեն առանց արցունքի: Լացո՞ւմ են, արդյոք, հրամանատարները:-Լացում են, այո, երբ կորցնում են իրենց զիվորին”ՙ:
Ֆիլմերի ցուցադրությունից հետո Ցվետանա Պասկալևան հրաժեշտ տվեց գորիսյան հանդիսատեսին այս խոսքերով. “Իմ սիրտը միշտ ձեր հետ է: Ես դժվարությամբ անցա իմ ճանապարհը, բայց իմ առաքելությունը պատվով կատարեցի”:
Վերջում Գորիսի քաղաքապետ Ն.Ոսկանյանը Ցվետանային գորիսյան ժայռապատկերներով մի կտավ ու ծաղիկներ նվիրեց՝ նրան գորիսեցի անվանելով:
Ցվետանան գորիսյան հանդիպումների շարքի, ջերմ ընդունելության համար շնորհակալություն հայտնեց Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատյանին, իր խոսքով` իր շատ գնահատելի մարտական ընկերոջը…
Հանդիսատեսը սիրեց Ցվետանա Պասկալևային… Լռությունն ու ծափերի տեղատարափով, մեկ մարդու նման ոտիք կանգնելըով՝ ամեն ինչ ասված էր…
Комментариев нет:
Отправить комментарий